Amortyzacja prawa wieczystego gruntu

Warto pamiętać, że grunty użytkowane wieczyście pozostają własnością Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Wartość tych gruntów zwykle kilkakrotnie przekracza wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu powinna być dla celów informacyjnych ujmowana w ewidencji pozabilansowej

Art. 31 ust 2 uor przewiduje zaniechanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych jedynie od gruntów, które nie są eksploatowane metodą odkrywkową. Wartość innych środków trwałych, w tym prawa wieczystego użytkowania gruntu, jak wynika to z zasady ostrożności wyrażonej w art. 7 ust 1 uor powinna być pomniejszana o odpisy umorzeniowe.
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się na zasadach określonych w art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o rachunkowości, a więc:

  • drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji,
  • według rocznej stawki określonej we własnym zakresie przez jednostkę.

Na dzień przyjęcia środka trwałego do używania powinna być określona metoda i stawka amortyzacji odpowiadająca m.in. okresowi czerpania korzyści z prawa wieczystego użytkowania gruntu i innym ograniczeniom wynikającym z przepisów prawa. Przy ustalaniu okresu i stawki amortyzacji uwzględnia się okres ekonomicznej przydatności środka trwałego. W przypadku prawa wieczystego użytkowania gruntów okres użytkowania może wynosić nawet 99 lat. Jednak dla celów bilansowych bardzo często przyjmuje się 20 letni okres amortyzacji, a więc tyle, ile może wynosić maksymalny okres amortyzacji wartości firmy, określony w art. 44b ust. 10 ustawy o rachunkowości.

Warto pamiętać, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od prawa wieczystego użytkowania gruntów nie będą jednak stanowiły kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego. Wynika tak z art. 22c pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz art. 16c pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.)

Podstawa prawna
Art. 7, art. 31 ust 1 i 2, art. 32 ust 2 ustawy z 29 września, 1994 r. o rachunkowości (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.
art. 22c pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz art. 16c pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *